0
PED jest chorobą atakującą jelita; za "złoty standard" uważane były próbki kału od klinicznie chorych zwierząt. Jednak takie próbki nie mogły się sprawdzić w monitorowaniu obecności i cyrkulacji wirusa w populacji, gdzie nie występuje forma kliniczna zakażenia. Pobieranie próbek płynu ustnego zostało niedawno uznane za cenne narzędzie do monitowania krążenia wielu patogenów, zwłaszcza PRRSV i SIV. Celem niniejszego badania była ocena użyteczności próbek płynu ustnego w monitowaniu szczerzenia wirusa PED w porównaniu do próbek kału w warunkach doświadczalnych.
Dziewięćdziesiąt sześć 4-tygodniowych świń, które nie zostały wcześniejszej eksponowane na PEDV i nie posiadały przeciwciał dla wirusów TGE i PRRS przydzielono losowo do grupy kontrolnej (n = 40) i badanej (n = 56). Grupy były trzymane oddzielnie i karmione ad libitum. Świnie z grupy badanej rozdzielono losowo do 4 kojców, a świnie kontrolne były umieszczone w 2 kojcach. Świniom podano doustnie 1 ml izolatu PEDV (US/Iowa/18984/2013) 4,1 x 103 pfu / ml. Zwierzętom kontrolnym podano 1 ml pożywki hodowli komórkowej. Od zwierząt pobierano indywidualne wymazy z odbytu i zbiorcze próbki płynu ustnego ( z każdego kojca), przez pierwszy tydzień co 24 godziny, a następnie dwa razy w tygodniu aż do 56 dnia od zakażenia (DPI). Co pewien okres czasu pobierano próbki krwi i wykonywano sekcję zwłok. Wymazy z odbytu i płyn ustny zostały użyte do badania obecności kwasu nukelinowego PEDV za pomocą real- time RT- PCR5, a wyniki zostały porównane.
U zwierząt z grupy badanej wystąpiła biegunka w 3-5 DPI, która zanikła w 10 DPI. Zakażenie wirusem świń było widoczne w oparciu o makro- i mikroskopowe zmiany i pozytywny wynik barwienia IHC tkanek jelit. Według wyników uzyskanych za pomocą PCR z płynu ustnego i wymazów, siewstwo wirusa rozpoczęło się w dniu 1 i osiągnęło swój szczyt w ciągu 3-4 DPI. Chociaż nie stwierdzono klinicznych objawów infekcji po 10 DPI wirusowy kwas nukleinowy nadal był wykrywany na poziomie granicznym w płynie ustnym i wymazach od 10 do 35 DPI. Niewielki wzrost wydalania wirusa wykryto między 14-17 DPI w płynie ustnym, czego nie zauważono w przypadku wymazów kałowych. Nie wykryto obecności kwasu nukleinowego PEDV w kale i próbkach płynu ustnego w dniu 0 i w każdej z próbek z grupy kontrolnej.
W tym badaniu od zwierząt zakażonych PEDV pobierano oprócz wymazów z odbytu próbki płynu ustnego w celu monitowania wydalania wirusa przez okres siedmiu tygodni. Zaskakujący był fakt, że swiewstwo wirusa było obecne jeszcze przez 30 dni od zaniknięcia objawów klinicznych. Informacja ta jest niezwykle ważne dla producentów, którzy się przemieszczają klinicznie zdrowe zwierzęta wśród stada, które uzyskało uprzednio wynik pozytywny na obecność PEDV.
Wyniki PCR zarówno wymazów z odbytu jak i próbek płynu ustnego z grupy zakażonej wykazały dobrą korelację, zarówno w przypadku czasu trwania siewstwa wirusa, jak również w odniesieniu do ilościowej oceny wydalanego wirusa. W związku z tym płyn ustny może być stosowany jako rodzaj próbki, dzięki której jesteśmy w stanie wykrywać obecność i transmisję PEDV w stadach świń. Choć płyn ustny nie dostarcza informacji porównawczych między jednostkami w stadzie, to może być pomocny w wykrywaniu obecności i cyrkulacji PEDV w stadach.
Leslie Bower, Darin Madson, Hai Hoang, Dong Sun, Luis Gimenez-Lirola, Drew Magstadt, Paulo Arruda, Bailey Wilberts, Kyoungjin Yoon. Utility of oral fluid sampling and testing for monitoring PEDV in herds. 2014 AASV Annual Meeting.
