0
Ustawodawstwo europejskie nakazuje, aby obcinanie ogonów nie było wykonywane rutynowo (Unia Europejska, dyrektywa Rady 2008/120 / WE z dnia 18 grudnia 2008 r. Uustanawiająca minimalne normy w zakresie ochrony trzody chlewnej, Dz.U. L 47 z 18.2.2009). Niemniej jednak obcinanie ogonów wciąż jest praktykowane rutynowo w wielu krajach europejskich, podczas gdy cztery kraje całkowicie zaprzestały tej procedury. Obcinanie ogonów jest również praktykowane w wielu krajach poza Europą.
Europejska Federacja Lekarzy Weterynarii (FVE), Europejskie Stowarzyszenie Ochrony Zdrowia świń (EAPHM) wraz z Komisją Europejską przeprowadziły badanie online w celu zbadania sytuacji dotyczącej praktyki obcinania ogonów trzody chlewnej i dostarczania materiałów wzbogacających środowisko w 24 europejskich krajach. Koncentruje się także na roli zawodu lekarza weterynarii i daje przegląd opublikowanej literatury dotyczącej wyzwań i możliwości związanych z hodowlą świń z całymi ogonami.
Wyniki
Otrzymano pięćdziesiąt siedem (57) odpowiedzi ankietowych z 24 krajów. Średnio 77% (mediana = 95%) świń ma rutynowo przycinane ogony. W Finlandii, Norwegii, Szwecji i Szwajcarii mniej niż 5% świń ma obcinane ogony. Według ankietowanych 67% świń (mediana = 76%) w 24 badanych krajach UE otrzymuje odpowiednie materiały wzbogacające środowisko. Szkolenie lekarzy weterynarii, ich rola w doradzaniu producentowi i podejmowanie oceny ryzyka obgryzania ogonów były bardziej pozytywnie oceniane w krajach, które zaprzestały rutynowego obcinania ogonów, niż w krajach, które nie zaprzestały rutynowego obcinania ogonów. Inicjatywy takie jak szkolenia władz krajowych mające na celu zachęcenie do rezygnacji z obcinania ogonów i rutynowe rejestrowanie gryzienia ogonów w ubojni zostały uznane za dwa udane projekty promujące hodowlę świń z całymi ogonami.
Wnioski
W wielu krajach europejskich większość świń nadal ma obcinane ogony, co stanowi naruszenie prawodawstwa europejskiego. Aby powstrzymać rutynowe obcinanie ogonów, należy podnieść świadomość i wiedzę dotyczącą czynników ryzyka, aby zapobiec obgryzaniu ogonów. Rosnąca wiedza o przyczynach niepowodzenia dobrowolnych inicjatyw krajowych oraz o skutecznych środkach podjętych przez niektóre kraje w celu umożliwienia produkcji trzody chlewnej z nienaruszonymi ogonami powinna być rozpowszechniania wśród całej społeczności produkującej trzodę w UE. Lekarze weterynarii mają do odegrania znaczącą rolę w podnoszeniu świadomości, ułatwianiu transferu wiedzy oraz w identyfikacji czynników ryzyka i rozwiązań na poziomie gospodarstwa dla dobra zdrowia i dobrostanu świń.
Nancy De Briyne, Charlotte Berg, Thomas Blaha, Andreas Palzer and Déborah Temple. Phasing out pig tail docking in the EU - present state, challenges and possibilities. Porcine Health Management 2018, 4:27. https://doi.org/10.1186/s40813-018-0103-8
