0
Celem badania było scharakteryzowanie inaktywacji PEDV, PDCoV i TGEV w różnych matrycach składników paszy. Próbki pełnej paszy, suszonej rozpyłowo osocze świń, mączki mięsnej, mączki mięsno-kostnej, mączki z krwi, kukurydzy, mączki sojowej i podestylacyjnych suszów zbożowych odważono (5 g / próbka) do fiolek scyntylacyjnych i dodano 1 ml PEDV, PDCoV lub TGEV. Próbki inkubowano w temperaturze pokojowej do 56 dni. Poszczególne porcje próbek usuwano w różnych punktach czasowych, a następnie przygotowano seryjne 10-krotne rozcieńczenia i wykonano hodowle komórkowe w celu określenia ilości wirusa, który przetrwał. Kinetykę inaktywacji określono przy użyciu modelu Weibulla, który szacuje wartość delta, wskazując czas niezbędny do zmniejszenia stężenia wirusa o 1 log. Wartości delta różnych składników zostały porównane i przeanalizowane pod kątem ich składu odżywczego.
Mączka sojowa miała najwyższą wartość delta (7,50 dnia) dla PEDV (P <0,06) w porównaniu ze wszystkimi innymi składnikami. Wysokie wartości delta (P <0,001) zaobserwowano w śrucie sojowej dla PDCoV (42,04 dni) i TGEV (42,00 dni). Występowała umiarkowana korelacja między zawartością wilgoci a wartością delta dla PDCoV (r = 0,49, P = 0,01) i TGEV (r = 0,41, P = 0,02). Występowała również umiarkowana ujemna korelacja między przetrwaniem TGEV a zawartością ekstraktu eterowego (r = -0,51, P = 0,01).
Podsumowując, wyniki te wskazują, że redukcja o pierwszy log PDCoV i TGEV zajmuje najwięcej czasu w śrucie sojowej. Oprócz tego, zawartość wilgoci i eteru wydaje się być ważnym wyznacznikiem przetrwania wirusa w składnikach paszy.
Trudeau MP, Verma H, Sampedro F, Urriola PE, Shurson GC, Goyal SM; Environmental Persistence of Porcine Coronaviruses in Feed and Feed Ingredients; PLoS One. 2017 May 24;12(5):e0178094. doi: 10.1371/journal.pone.0178094. eCollection 2017. PMID: 28542235 DOI: 10.1371/journal.pone.0178094
