artykuły na temat siara
Czynniki związane z pomocą przy porodzie u hiperplennych loch
Suplementacja diety aminokwasami rozgałęzionymi i argininą oraz jej wpływ na lochy karmiące i potomstwo
Ankieta dotycząca ssania dzielonego: większość woli zaczynać od najmniejszych prosiąt, ale czy to dobrze?
53% użytkowników, którzy wzięli udział w ankiecie, odpowiedziało, że pozwalają najmniejszym prosiętom ssać jako pierwsze podczas ssania dzielonego.
Film o ssaniu dzielonym: znaczenie pierwszych godzin
Aby zapewnić, że każde prosię przyjmie wystarczającą ilość siary i pomóc najmniejszym prosiętom w jej otrzymaniu, należy stosować ssanie dzielone.
Najważniejsze pytania dotyczące zarządzania siarą
Jak powinieneś zdecydować, czy twoje obecne postępowanie w zarządzaniu siarą jest skuteczne? Jakie spożycie wystarczy?
Biegunka u nowo narodzonych prosiąt: praktyki z zarządzania
Czy najlepiej oddzielać loszki od loch? Jakie środki bezpieczeństwa biologicznego są najważniejsze? W tym artykule czterech uznanych lekarzy weterynarii omawia swoje zalecenia..
Praktyczne wsparcie: Klucz do maksymalizacji liczby i jakości odsadzonych prosiąt
Czy może być więcej prosiąt niż wolnych sutków? Kiedy zacząć crosssfostering? Czy przenoszę prosięta zbyt wiele razy?
Błonnik w diecie jest ważny dla wydajności oproszenia i produkcji siary
Błonnik w diecie poprawia wydajność produkcji siary loch i pomaga zmniejszyć długość porodu. Ale ... ile gramów błonnika zaleca się podawać lochom w ciągu ostatniego tygodnia przed porodem?
Związek między podażą siary prosiętom a występowaniem Salmonella w hodowli prosiąt
Układ odpornościowy i odporność świń: odporność matczyna i odporność noworodków.
Czynniki wpływające na spożycie siary przez prosięta
Nic nie ma tak dużego wpływu na przetrwanie prosiąt, jak odpowiednie spożycie siary.
Okołoporodowy niedobór choliny w diecie loch
Wpływ względnego stusunku prolaktyny do progesteronu na ilość produkowanej siary przez lochy pierwiastki
Interakcje pomiędzy PRRSV i H. parasuis
PRRSv sprzyja zakażeniom H. parasuis nie poprzez zmniejszenie populacji makrofagów pęcherzykowych, ale ich zdolności do inaktywacji bakterii.