Strona 12 - artykuły na temat PRRS

Patogeny, które przenoszą się przede wszystkim w sposób bezpośredni, uwzględnione są zazwyczaj w systamach bioasekuracji i przepływu zwierząt. Jednak w przypadku patogenów przenoszonych za pomocą wielu dróg transmisji standardowe programy bioasekuracji wydają się być nieskuteczne.

Ryzyko transmisji PRRSV z powietrzem jest bardzo realne a jego filtracja może istotnie zmniejszyć takie ryzyko. W przyszłości powinniśmy dążyć do realizacji reginalnych programów zwalczania i eliminacji PRRS.

Około 50% pojazdów do transportu świń w USA nie jest poddawane dezynfekcji między załadunkami. Ten artykuł omawia możliwości termicznej inaktywacji PRRSV obecnego w środowisku zanieczyszczonym obornikiem.

Ferma produkuje loszki korzystając z własnego stada loch-babek a konieczność modernizacji fermy dla spełnienia wymagań prawa europejskiego dotyczącego dobrostanu zwierząt umożliwiła powiększenie stada podstawowego z 600 do 1200 loch.

Objawy kliniczne po zakażeniu wirusem PRRS zależą od cech dziedzicznych.

Jedną z największych zalet długoterminowych potencjałów selekcji genomowej jest możliwość określenia konkretnych genów lub regionów genomu mających znaczny wpływ na zdrowie świń, co może wspomagać selekcję zwierząt pod kątem odporności i/lub tolerancji na daną chorobę.

Czy lepiej utrzymywać stabilność stada zakażonego PRRSV, to znaczy, zwalczać objawy kliniczne i straty ekonomiczne związane z infekcją, czy też dążyć do uwolnienia fermy od wirusa? Jak w przypadku wielu pytań z dziedziny epizootiologii, odpowiedź brzmi "to zależy".

Jednym z problemów prowadzenia eliminacji choroby jest pewność czy dany drobnoustrój rzeczywiście został wyeliminowany ze stada.

Immunizacja w wyniku szczepienia jest najłatwiejszym i najbezpieczniejszym sposobem stabilizacji stada.

Wirus PRRS może wywoływać łagodne lub ostre objawy ze strony układu oddechowego lecz rzadko jest przyczyną padnięć.