Strona 3 - artykuły na temat szczepionka w Artykuły

Zgodnie z wytycznymi WHO ustalonymi na podstawie raportu na temat globalnej oporności bakterii w 2014 r. w najbliższych latach stosowanie środków przeciwbakteryjnych będzie ściślej regulowane.

Szczepienie przy użyciu urządzeń bezigłowych poprawia rozproszenie antygenu w tkance.

Strzykawki bezigłowe dla świń umożliwiają stosowanie połowy do jednej dziesiątej objętości dawki, w porównaniu do szczepienia domięśniowego, ponieważ antygen jest lepiej rozproszony i wchodzi w kontakt z komórkami prezentującymi antygen w skórze.

Wszystkie szczepionki przeciw PCV2 dostępne w Europie i Ameryce Północnej oparte są na genotype PCV2a podczas gdy u świń najczęściej występują PCV2b i PCV2d. Mimo, że między tymi genotypami występuje wysoki poziom odporności krzyżowej to nie wiadomo czy szczepionki są jednakowo skuteczne w stosunku do wszystkich genotypów PCV2.

Pomimo braku spójnej reakcji serologicznej po szczepieniu, zwierzęta szczepione reagują inaczej niż zwierzęta nieszczepione.

W praktyce aby prosięta po odsadzaniu posiadały odpowiedni poziom aktywnych przeciwciał nabytych, powinny zostać zaszczepione 10-14 dni przed odsadzeniem.

Wpływ zmodyfikowanej-żywej szczepionki PRRSV na szerzenie się dzikiego szczepu wirusa w zakażonej populacji świń.

Po 24 latach doświadczeń wciąż nie ma ujednoliconego i zaakceptowanego przez całą społeczność weterynaryjną planu zwalczania PRRS. Dlaczego? 

Artykuł dotyczy czynników decydujących o optymalnym czasie szczepienia przeciw PCV2 i omawia wyniki szczepienia u prosiąt bezobjawowo zakażonych PCV2.

W Korei powszechnie stosuje się dywanowe szczepienia stada podstawowego przy użyciu szczepionki opartej na PRRSV typu 2, stosowanej co 3 miesiące. W stadach gdzie dochodzi do wybuchów choroby wywołanych przez PRRSV typ 1 wskazane szczepienie szczepionką tego typu.

Zakażenia typem 1 PRRSV są szeroko rozpowszechnione w koreańskich fermach świń a obecnie mają one większy wpływ na zaburzenia rozrodcze u loch niż na zaburzenia oddechowe u tuczników.

Olbrzymia zmienność genetyczna wschodnioeuropejskich szczepów PRRSV ma duże znaczenie praktyczne. Czułość niektórych metod PCR w ich wykrywaniu może być niewystarczająca. Skuteczność współczesnych szczepionek przeciw PRRS w zwalczaniu objawów wywoływanych przez te szczepy pozostaje do zbadania.

W badaniu sekcyjnym niektórych chorych świń widoczny był miękki, galaretowaty obrzęk powiek, a także obrzęk okolicy krezki okrężnicy.

Obecnie PED powoduje występowanie umiarkowanych i ciężkich epidemii w wielu fermach trzody chlewnej na terenie Azji, USA i innych krajów, zarówno w gospodarstwach naiwnych, jak i tam gdzie choroba już się przetoczyła.

Zakażenia wirusem PRRS można uznać za powszechne na terenach o wysokim zagęszczeniu hodowli świń, w takich przypadkach częsty jest pogląd, że bioasekuracja niewiele może pomóc. Jednak odpowiednie środki bioasekuracji muszą być wprowadzone aby zapobiec wprowadzaniu nowych szczepów wirusa.

Poodsadzeniowa kolibakterioza i choroba obrzękowa jest powrzechnie występującym zakażeniem wśród świń na całym świecie - szczepy E.coli wydają się być "stałym bywalcem" większości ferm trzody chlewnej, więc ich eliminacja nie jest aktualnie możliwa. Szczepienia loch lub loszek szczepionką ETEC nie chroni odsadzonych świń przed infekcją.