0
Ze względu na dwa główne wydarzenia w ciągu ostatnich dwóch dekad na poziomie globalnym - wzrost dochodów i zmiany preferencji konsumentów - konsumpcja żywności rośnie w szybszym tempie niż zaludnienie świata. Zmiany te spowodowały wzrost konsumpcji produktów o wyższej wartości (takich jak mięso i produkty mleczne) w gospodarkach wschodzących. Jednocześnie rosnące obawy społeczne i środowiskowe w rozwiniętych gospodarkach wpłynęły na preferencje konsumentów, prowadząc na przykład do zmniejszenia spożycia czerwonego mięsa. Są to jedne z głównych ustaleń opublikowanego przez Komisję "Podsumowania rynku podaży i popytu na żywność na świecie, trendów konsumenckich i wyzwań handlowych".
UE jest zdecydowanie największym konsumentem wieprzowiny, jako preferowanego mięsa, z konsumpcją powyżej 40 kg na mieszkańca. Na drugim miejscu znajduje się Ameryka Północna nieco poniżej 30 kg na mieszkańca. Wieprzowina jest również ulubionym mięsem w Azji, gdzie do 2020 r. powinna osiągnąć 15 kg na mieszkańca. W Afryce wieprzowina nie jest tradycyjnie spożywana.
Mniej niż 8% światowej produkcji jest przedmiotem handlu, a ponad 80% eksportu pochodzi z Ameryki Północnej i UE. Oba regiony odnotowały niewielki spadek konsumpcji wraz z wyższą produkcją, co doprowadziło do wzrostu nadwyżki. Ten ostatni osiągnął 30% wykorzystania w Ameryce Północnej i 12% w UE.
W Ameryce Południowej nadwyżka spadła poniżej 10% w bieżącej dekadzie, głównie z powodu wzrostu konsumpcji krajowej. Dzięki znacznemu wzrostowi produkcji w ostatnich latach zmniejszył się deficyt Morza Czarnego (a ściślej Rosji). Wpływ afrykańskiego pomoru świń (ASF) nie jest uwzględniony w prognozach OECD-FAO opublikowanych w 2019 r. Wybuch ASF w Azji doprowadził do znacznego spadku produkcji (i konsumpcji), a także wyższego importu, nie tylko w Chinach. Jednak nawet bez tego zdarzenia długoterminowy trend wskazywał na rosnący deficyt. Modernizacja systemów produkcji (od tradycyjnej produkcji przydomowej do produkcji na większą skalę) nie odbyła się wystarczająco szybko, aby odpowiedzieć na popyt. ASF najprawdopodobniej przyspieszy tę adaptację.
Jeśli chodzi o pszenicę, UE jest drugim co do wielkości użytkownikiem na świecie z około 250 kg na mieszkańca, po regionie Morza Czarnego. Z czasem konsumpcja w UE stale rośnie, głównie dzięki rozwojowi sektora hodowlanego ze względu na wykorzystanie pszenicy w paszach dla zwierząt. Cztery regiony zaopatrują świat w pszenicę: UE, region Morza Czarnego, Ameryka Północna i Oceania. UE jest głównym eksporterem pszenicy, sprzedając do 20% jej zużycia.
Ameryka Północna jest zdecydowanie największym użytkownikiem kukurydzy, osiągając prawie 900 kg na mieszkańca, znacznie przekraczając zużycie w Ameryce Południowej przy 240 kg na mieszkańca, a UE - 140 kg na mieszkańca. Znaczny globalny wzrost kukurydzy jest związany z rozwojem produkcji zwierzęcej, a ostatnio z produkcją etanolu na bazie kukurydzy. Z prawie 15% globalnej produkcji kukurydzy w obrocie, głównymi dostawcami są Ameryka Południowa i Północna, a następnie region Morza Czarnego. Z kolei UE jest największym importerem kukurydzy, z blisko 25 milionami ton importowanej kukurydzy w 2018/2019 r.
Soja jest produkowana i sprzedawana głównie przez obie Ameryki, stanowiąc 82% produkcji. Na poziomie globalnym dwie trzecie dostępności rozdrabnia się na mączki do wykorzystania w paszach. UE jest głównym rynkiem docelowym, stanowiąc 30% światowego handlu. Jednak potrzeby importowe w UE maleją dzięki wykorzystaniu alternatywnych źródeł, takich jak zboża i ostatnio rośliny strączkowe.
wtorek 10 września, 2019/ DG Agri/ UE.
https://ec.europa.eu/
