0
Istnieje siedem serotypów wirusa pryszczycy (FMDV), które mają wysoki wskaźnik mutacji i stale generują nowe warianty wirusa pryszczycy. To sprawia, że szybka diagnoza jest kluczowa dla zaszczepienia przeciwko odpowiedniemu typowi wirusa pryszczycy oraz szybkiego wdrożenia środków kontroli.
Dotychczas testy ELISA wymagały wykorzystania zwierząt laboratoryjnych, takich jak króliki i świnki morskie, w celu wytworzenia przeciwciał, które wiążą się z FMDV i umożliwiają wykrycie choroby. Każdy szczep wirusa pryszczycy wymagał bardzo specyficznych przeciwciał, co oznaczało ciągłą produkcję nowych przeciwciał w zwierzętach laboratoryjnych aby nadążyć z pojawiającymi się nowymi szczepami.
Zamiast stosowania przeciwciał zwierzęcych, najnowsze badania wykazały, że białko zwane integryną αvβ6 może być wykorzystywane do wykrywania obecności wirusa pryszczycy. Integryna αvβ6 jest receptorem, który wiąże się szczepami wirusa pryszczycy, który w ten sposób próbuje się dostać do wnętrza komórek. Naukowcy z Instytutu Pirbright użyli więc skróconej integryny αvβ6 bydlęcej (krótszej, zmodyfikowanej wersji krowiego białka) w swoich testach ELISA, tak by z białkiem wiazały się wszystkie typy wirusa pryszczycy.
Badacze byli w stanie tworzyć duże ilości bydlęcej integryny αvβ6 w laboratorium za pomocą szybkiej techniki zwanej "przejściową transfekcją komórek." Może to sprawić, diagnoza pryszczycy będzie tańsza i łatwiejsza, ponieważ tylko jeden rodzaj integryny byłyby potrzebny do identyfikacji wszystkich szczepów wirusa pryszczycy.
Inną ważną zaletą jest to, że zwierzęta nie są potrzebne do produkcji bydlęcej integryny αvβ6. To ogromny krok w kierunku wspierania agendy 3Rs (Refine, Replace, Reduce) w nauce w zakresie wykorzystywania zwierząt.
Konieczne są dalsze eksperymenty w celu optymalizacji i zatwierdzenia testu do rutynowej diagnostyki pryszczycy, ale jest nadzieja, że bydlęca integryna αvβ6 mogłoby zostać w przyszłości wykorzystana w zestawach diagnostycznych wirusa pryszczycy.
Badacze określili także alternatywę dla stosowania inaktywowanego wirusa pryszczycy jako kontroli pozytywnej dla testów diagnostycznych z integryną, która służy do potwierdzenia, że test działa. Wcześniej wymagało to produkcji żywego wirusa pryszczycy, która jest kosztowna, ponieważ ze względu na zakaźność wirusa wymagało to szczególnych warunków laboratoryjnych
Naukowcom z Pirbright Institute udało się wykazać, że zmodyfikowane puste osłonki wirusa pryszczycy (kapsydy) bez jakiegokolwiek materiału genetycznego, mogą być używane zamiast inaktywowanego wirusa, ponieważ kapsydy mają zdolność do wiązania integryny i mogą być wytwarzane bez konieczności stosowania specjalnych warunków. Może to obniżyć koszty produkcji dla pozytywnej kontroli i uczynić proces szybszym i bardziej wydajnym.
środa 24 sierpnia 2016 / Pirbright Institute
www.pirbright.ac.uk
