Obiekty do przechowywania gnojowicy w UE

W 2020 r. 40% wszystkich gospodarstw rolnych w UE posiadało instalacje do przechowywania odchodów zwierzęcych. Najwyższy odsetek gospodarstw posiadających instalacje do przechowywania obornika odnotowano w Słowenii (prawie 100%), na Łotwie (98%) i w Estonii (92%). Natomiast najniższy udział odnotowano na Cyprze (7%), w Grecji (11%) i we Włoszech (18%).

W 2020 r. 57% gospodarstw posiadających infrastrukturę do przechowywania odchodów miało obiekty do przechowywania stałej frakcji, 16% miało zadaszone obiekty do przechowywania gnojowicy, 10% miało systemy głębokiej ściółki, 6% miało doły poniżej pomieszczeń dla zwierząt, 5% przechowywało bez przykrycia, a pozostałe 6% przechowywało odchody w innych obiektach.

Spadek wykorzystania niezadaszonych zbiorników na odchody zwierzęce zmniejsza ryzyko środowiskowe

Odsetek gospodarstw z odkrytymi obiektami do przechowywania odchodów zwierzęcych w UE spadł o 5 punktów procentowych (pp) w latach 2010-2020.

Obiekty do przechowywania bez przykrycia, takie jak odkryte laguny, zbiorniki lub stawy na gnojowicę, stanowią zagrożenie dla środowiska ze względu na emisje amoniaku (NH₃) oraz wypłukiwanie lub spływ składników odżywczych do wód powierzchniowych i gruntowych.

W Holandii i na Malcie nie ma już gospodarstw z odkrytymi zbiornikami. W wielu innych krajach udział gospodarstw posiadających takie obiekty znacznie spadł, zwłaszcza w Luksemburgu (-43 pp), Irlandii (-36 pp), Niemczech (-35 pp) i Belgii (-32 pp).

Jednak w 2 krajach UE korzystanie z odkrytych obiektów do przechowywania gnojowicy stało się bardziej powszechne, szczególnie w Hiszpanii (+5 punktów procentowych) i Estonii (+3 punkty procentowe), przy niewielkim wzroście odnotowanym również w Czechach (+0,4 punktu procentowego), Bułgarii (+0,2 punktu procentowego) i we Włoszech (+0,1 punktu procentowego).

29 stycznia 2025 r./ Eurostat.
https://ec.europa.eu/eurostat/