Artykuły - Zdrowie świń

Enric Marco podsumowuje istotne punkty kontroli  biegunek poodsadzeniowych w naszych gospodarstwach.

Wszystkie szczepionki przeciw PCV2 dostępne w Europie i Ameryce Północnej oparte są na genotype PCV2a podczas gdy u świń najczęściej występują PCV2b i PCV2d. Mimo, że między tymi genotypami występuje wysoki poziom odporności krzyżowej to nie wiadomo czy szczepionki są jednakowo skuteczne w stosunku do wszystkich genotypów PCV2.

Pojawienie się PEDV w Ameryce Północnej spowodowało zwiększenie świadomości co do znaczenia pasz i ich składników jako potencjalnych dróg przenoszenia chorób.

Wezwano nas na fermę tuczu gdzie u 7 tygodniowych świń wystąpiły objawy zapalenia opon mózgowch i biegunka po odsadzeniu, ze śmiertelnością 3 tygodnie po odsadzeniu sięgającą 5%.

Najbardziej bezpośrednia strategia zmniejszająca stężenie patogenów w powietrzu to redukcja  ilości pyłu. W tym artykule opisano zastosowanie systemu jonizacji cząstek zwanego EPI.

Wirusy grypy są zróżnicowane genetycznie i antygenowo co skutkuje ograniczeniem odporności krzyżowej nawet między wirusami posiadającymi wspólne pochodzenie lub należących do tego samego podtypu.

Choroba obrzękowa zazwyczaj pojawią się 1 lub 2 tygodnie po odsadzeniu i najprawdopodobniej związana jest z obecnością innych czynników ryzyka.

U co najmniej 25% prosiąt w wieku 2-3 tygodnie wystąpiła kulawizna a w niektórych przypadkach prosięta leżały w schronach nie mogąc się podnieść.

Jakikolwiek kontakt tuczników ze świniami w innym wieku podczas przemieszczania zwierząt to podwyższone ryzyko wystąpienia enzootycznego zapalenia płuc.

 Odsadzenie prowadzi do szeregu zmian, które skutkują spadkiem spożycia paszy i zmianami w układzie komórek jelit cienkich co w konsekwencji prowadzi do infekcji, biegunki i spadku kondycji. 

Pierwszym i zasadniczym warunkiem sukcesu programu zwalczania PRRS jest przerwanie krążenia wirusa w stadzie podstawowym.

Jest całkiem możliwe że status immunologiczny fermy znacząco różni się od tego który był przed masowym szczepieniem prosiąt.

Wydaje się, że mamy do czynienia z nowym wirusem wywołującycm chorobę pęcherzykową u świń.

Pomimo braku spójnej reakcji serologicznej po szczepieniu, zwierzęta szczepione reagują inaczej niż zwierzęta nieszczepione.

W praktyce aby prosięta po odsadzaniu posiadały odpowiedni poziom aktywnych przeciwciał nabytych, powinny zostać zaszczepione 10-14 dni przed odsadzeniem.

Ze względu na niewykrycie znanych patogenów jelitowych, obecność Blastocystis sp. uznano za diagnostycznie istotną.

Wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi, np. jaki jest wpływ endemicznej grypy na wydajność rozrodu, szczególnie u loszek, jaki wpływ ma utrzymywanie się wirusa na porodówkach, skoro wiadomo, że prosięta ssące mogą stanowić rezerwuar wirusa w fermach zakażonych endemicznie?

Wpływ zmodyfikowanej-żywej szczepionki PRRSV na szerzenie się dzikiego szczepu wirusa w zakażonej populacji świń.

Wybuchy choroby mogą trwać nawet miesiąc na poziomie populacji, co może być wyjaśnione przez transmisję wirusa grypy z powietrzem, między grupami wrażliwych i siejących zwierząt z różnych grup wiekowych.

Po dwóch tygodniach kwarantanny u loszek wystąpiła kulawizna. Leczenie amoksycyliną nie przyniosło poprawy. Problem zwalczono podawaniem wysokich dawek (10 mg/kg) makrolidów i spektynomycyny.

Dokładny diagnoza czasem nastręcza trudności ze względu na równoczesne występowanie zakażeń mieszanych, związanych także z warunkami środowiska i żywieniem oraz trudnością w izolacji i identyfikacji wszystkich możliwych czynników chorobotwórczych.

Po 24 latach doświadczeń wciąż nie ma ujednoliconego i zaakceptowanego przez całą społeczność weterynaryjną planu zwalczania PRRS. Dlaczego? 

Rumień wielopostaciowy (EM) i zaburzenia oddechowe zaobserwowano u większości (90%) loch stada podstawowego.

Celowość i bezpieczeństwo jakie zapewnia próbobranie po odsadzeniu i zaraz po porodzie zarówno od żywo jak i martwo urodzonych prosiąt, jest bardzo pomocne do podjęcia właściwych decyzji w każdym planie zwalczania.