Artykuły - Zdrowie świń

To co w największym stopniu przyczynia się do wzrostu opłacalności produkcji trzody chlewnej to nie minimalizacja kosztów a przede wszystkim maksymalizacja dochodu.

Około 50% pojazdów do transportu świń w USA nie jest poddawane dezynfekcji między załadunkami. Ten artykuł omawia możliwości termicznej inaktywacji PRRSV obecnego w środowisku zanieczyszczonym obornikiem.

Rzeźnie są dobrym miejscem do pozyskania informacji o statusie zdrowotnym stada i do monitorowania skuteczności kontroli chorób.

Mimo niewątpliwej przydatności badań laboratoryjnych, nie wolno nam zapominać, że badanie sekcyjne pozwala na częściowy zwrot straty wywołanej śmiercią świni.

Chociaż M. hyorhinis jest komensalem, to poprzez mechanizmy, które nie zostały jeszcze dobrze poznane może również powodować poważną chorobę systemową.

Ferma produkuje loszki korzystając z własnego stada loch-babek a konieczność modernizacji fermy dla spełnienia wymagań prawa europejskiego dotyczącego dobrostanu zwierząt umożliwiła powiększenie stada podstawowego z 600 do 1200 loch.

Objawy kliniczne po zakażeniu wirusem PRRS zależą od cech dziedzicznych.

Jedną z największych zalet długoterminowych potencjałów selekcji genomowej jest możliwość określenia konkretnych genów lub regionów genomu mających znaczny wpływ na zdrowie świń, co może wspomagać selekcję zwierząt pod kątem odporności i/lub tolerancji na daną chorobę.

Szczepienie loszek przeciw PCV2, poprzedzające inseminację nasieniem zanieczyszczonym PCV2 doprowadziło do ograniczenia wiremii, obniżenia siewstwa wirusa oraz ochrony płodów.

Czy lepiej utrzymywać stabilność stada zakażonego PRRSV, to znaczy, zwalczać objawy kliniczne i straty ekonomiczne związane z infekcją, czy też dążyć do uwolnienia fermy od wirusa? Jak w przypadku wielu pytań z dziedziny epizootiologii, odpowiedź brzmi "to zależy".

PCV2 jest niezwykle odporny na warunki środowiskowe oraz czynniki chemiczne i wysoką temperaturę

Kontrolowanie nowych ognisk choroby w fermach na terenie Azji zostało podjęte poprzez próbę podniesienia odporności stada z użyciem żywego wirusa. Jednak pojawienie się ponownych ognisk pokazało, że takie postępowanie tylko przejściowo eliminuje problem.

Hodowca zauważył osowienie i kulawizny u tuczników

Dziś już niewiele osób wątpi w skuteczność szczepień przeciw PCV2 w odniesieniu do prosiąt zakażonych bezobjawowo. A w odniesieniu do loch?

Objawy towarzyszące chorobie w Rosji i krajach sąsiadujących wskazują na typowy ostry przebieg afrykańskiego pomoru świń. Zwierzęta padają między 7 a 15 dniem po infekcji. Obserwowane objawy obejmują gorączkę, tłoczenie się razem z powodu odczuwanego zimna i uszkodzenia opisane powyżej.

Jednym z problemów prowadzenia eliminacji choroby jest pewność czy dany drobnoustrój rzeczywiście został wyeliminowany ze stada.

Znajomość dynamiki zakażenia infekcji M. hyorhinis pozwoli na wdrożenie lepszych strategii kontroli zagrożonych stad.

Nikt z obsługi fermy nie widział wcześniej przypadku TGE ale uważano, że wybuch dotyczy tej właśnie choroby.

Nie jest możliwe porównanie zużycia chemioterapeutyków w Danii z innymi krajami, ponieważ niemal nikt nie prowadzi wystarczaąco dokładnej ewidencji ich stosowania w produkcji zwierzęcej. Jednak z dostępnej skąpej dokumentacji można wywnioskować, że Dania ma najniższy wskaźnik zużycia antybioków.

Prezentowany model ekonomiczny został stworzony aby pomóc hodowcom i lekarzom w ocenie strat związanych z PMWS, kosztów z nimi związanych, oraz w wyborze najefektywniejszych metod zwalczania zespołu.

Kulawizna jest drugą najczęstszą przyczyną brakowania loch.

Rozrostowe zapalenie jelit może przebiegać z różnie nasilonymi objawami. Postacie bezobjawowa i ostra mogą występować w fermie w tym samym czasie.

Immunizacja w wyniku szczepienia jest najłatwiejszym i najbezpieczniejszym sposobem stabilizacji stada.

Wirus PRRS może wywoływać łagodne lub ostre objawy ze strony układu oddechowego lecz rzadko jest przyczyną padnięć.